Wie er de Wikipedia op naslaat leest het volgende: “De inktvissen (Cephalopoda) vormen een klasse dieren behorend tot de stam der weekdieren (Mollusca). De wetenschappelijke naam, Cephalopoda, is afgeleid van het Grieks en betekent letterlijk koppotigen. Deze naam is zo gekozen omdat de op armen gelijkende tentakels zich in een kring rond de mond van het dier bevinden. Inktvissen danken hun naam aan het feit dat ze in staat zijn inkt te spuiten om zo een tegenstander het zicht te ontnemen.” We kennen ze wel in Nederland, maar we eten ze eigenlijk nauwelijks. Behalve dan wellicht de met deeg beklede ringetjes die zo uit de diepvries het frituurvet ingaan, de gefrituurde calamare.

Hier in Portugal vind je 4 soorten inktvissen die allen even populair zijn. Lulas, potas, chocos en polvo. Maar wat is nu eigenlijk het verschil? Ik ga proberen het in onderstaand artikel uit te leggen.

Polvo = octopus
Om te beginnen moeten we de inktvissen in twee categorieën onderverdelen: die met tien armen en die met acht. De polvo, in het Nederlands octopus, is de enige uit het rijtje met acht armen. Een beetje een redelijke octopus weegt tussen de kilo en anderhalve kilo. Het hele dier wordt gegeten, maar de tentakels met de zuignapjes zijn het meest in het oog springende deel. De kop is maar klein. De harde mond en ingewanden van het dier worden bij het schoonmaken verwijderd. Het vlees is, anders dan het doet vermoeden, tamelijk stevig en hij moet echt zeker een uur zachtjes sudderen voor het vlees wat zachter wordt. Door het koken krijgt de octopus ook de kenmerkende roze tint.

Lulas = gewone inktvis
Eigenlijk is lulas het meervoud van lula, maar je serveert nu eenmaal nooit maar een enkele inktvis. De inktvis behoort tot de tienarmigen; acht korte en twee langere. De lulas worden schoongemaakt en wat je dan overhoud is het lege lijf en de korte tentakels. Het beestje kan worden gegrild, gekookt of gebakken, maar ook worden gevuld met gehakt of groenten. Het is dezelfde inktvis waar die gefrituurde calamare-ringetjes van worden gesneden dus als je die al eens hebt gegeten dan weet je dat het vlees van de inktvis stevig is.

Pota = pijlstaartinktvis
De pota is familie van de lula al zou je, wanneer je ze op het bord ziet liggen, eerder denken dat het familie van de polvo is. De pota is groter dan de lula en heeft beduidend langere tentakels. Kenmerkend voor de pota zijn de kortere maar bredere zijvleugels, in de vorm van een pijl. Je zult de pota vaker diepgevroren tegenkomen, hetzij de tentakels, hetzij het lijf in reepjes gesneden (postas). Qua smaak is het lijf van de pota vergelijkbaar met dat van de lula, maar dan van mindere kwaliteit. De tentakels worden op dezelfde manier als die van de polvo bereid en geserveerd.

Chocos = zeekat of sepia
Deze kleinste van de serie is ook meteen de meest spectaculaire. De zeekat of sepia zit vol inkt als hij op het ijs van de vismarkt ligt. Je ziet ze op de grote foto in het midden opgestapeld. Een bord vol ‘chocos com tinto’ heeft menig toerist doen griezelen. Hoe is het mogelijk dat iemand met zwarte mond, tong en tanden zo zit te genieten? Persoonlijk vind ik het verassend lekker, maar dat is wellicht een kwestie van smaak. Je kunt de zeekat ook helemaal schoon krijgen, dan zijn alle inktrestjes verwijderd als ook het inwendige witte schild (zeeschuim) dat je wellicht kent uit het kanariekooitje. Volgens mijn (Portugese) schoonmoeder moet je chocos alleen tijdens de lunch eten en niet bij een diner. Ze liggen anders zwaar op de maag en bederven je nachtrust. Ben je toch een beetje aan de late kant drink dan een paar glaasjes Bagaço, de sterke op Grappa gelijkende drank uit Portugal.

Meer KOOPHULP zien? Klik op deze link voor een volledig overzicht.

Afbeeldingen individuele inktvissen van pngtree

Print dit recept