Er bestaat geloof ik geen mooie Nederlandse naam voor deze overheerlijke zoete lekkernij. In Portugal wel, hier heten ze ‘zuchten’. Omdat het niet meer is dan gebakken lucht in veel roomzachte zoete eierschuim of om het geluid dat je maakt als ze smelten op je tong? Ik heb geen idee, maar ik vind ze echt heerlijk.
Suspiros [shoesh-pie-roesh] maken is niet moeilijk. Heb je eiwitten over van enig ander gerecht maak ze dan in de avond, als je de oven niet voor iets anders nodig hebt. Ze staan er wel even in ben ik bang, om te drogen.
Ingrediënten:
125 gr (poeder)suiker per 2 eiwitten
Optioneel: een paar druppels vanille-, amandel- of koffie-extract
Bereiden: (ongeveer 20 minuten + 1½ uur in de oven)
o Verwarm de oven voor op 110 °C.
o Gebruik een keukenmachine of een handmixer en metalen kom;
o Zorg ervoor dat er geen spatje eigeel in het eiwit zit;
o Zorg dat de kom en garde(s) echt volledig vetvrij zijn;
o Gebruik gezeefde poedersuiker om die roomzachte gladde structuur te krijgen;
o Klop het eiwit op de hoogste stand;
o Voeg de suiker beetje voor beetje pas toe als het eiwitschuim wit begint te verkleuren;
o Blijf kloppen tot het eiwit glanzend in pieken blijft staan en je de kom ondersteboven kunt houden;
o Voeg nu pas een beetje extract toe als je er een smaakje aan wilt geven.
o Bekleed een bakplaat met bakpapier en vorm met twee lepels mooie wolkjes. Je kunt natuurlijk ook een spuitzak gebruiken, maar zelf vind ik die artistieke wolkjes beter bij huisgemaakte suspiros horen.
o Plaats de bakplaat in de oven;
o Duw de steel van een houten lepel tussen de deur om deze op een kiertje te zetten;
o Laat de suspiros drogen in ongeveer 1½ uur.
Ik bewaar de suspiros in een zip-lock zak, zodat er echt geen lucht bij kan komen. De suspiros zuigen vocht aan en worden zacht en sluf als ze ziet luchtdicht worden bewaard.
